همکاران محترم.خانم ها و آقایون!
چرا این همه با من آسینکرون هستید؟
-چرا حواستون نیست من سه شنبه ها و یه روز دیگه سر کار نمیام و دانشگاهم.ولی شما بعد این همه مدت هی فِرت و فرِت بهم زنگ میزنید روز سه شنبه؟
-چرا هنوز من موفق نشدم برای شما جا بندازم که کلا خیلی فرصت مکالمه ندارم و با پیامک راحتترم؟
-چرا من هنوز موفق نشدم برای شما جا بندازم که جواب پیامک، پیامکه و وقتی من پیامک میزنم زنگ نزنید!
-چرا من هنوز موفق نشدم برای شما جا بندازم وقتی که با یک جانداری در اتاقم جلسه دارم، هی نیایید در بزنید و هی کارهاتون رو همون لحظه نخوایید انجام بدید؟
- چرا وقتی میایید اتاقم و من فرصت کافی ندارم و با لبخند و هزار ایما و اشاره و غیر مستقیم میگم که الان وقتم رو برای کار دیگه ای اختصاص دادم اصلا براتون مهم نیست و خودتون میزنید به اون راه که انگار نه انگار؟
-چرا هر کاری که محول میکنم به شما غیر از مهندس ام اِی و مهندس ایکس وای زِد، باید دنبال کار بقیه تون باشم؟
-من باشما کنار آمدم همین که با دمپایی چرمی آقایون و کفش های تِق تِقیِ(پاشنه بلند میگن احیانن:)) خانم ها کنار اومدم یعنی بیخیال شدم! لطفا شما هم با من کنار بیاید و اینقدر به من زنگ نزنید! یک پیامک مرا بیشتر خوشحال میکند تا صدای دلنشین مردانه یا نه شما!
-چرا برخی از واژه ها رو متوجه نمیشوید؟این واژه ها را که از کره مریخ نیاورده ام!: لطفا یکبار برای همیشه این لغات را یاد بگیرید تا هر دفعه مثل گلمراد تو چشمای من نگاه نکنید و نگید: ها؟!!!!:)
و.
واقعا چرا اینا اینجورین؟ (البته بعضی موارد بیشتر جنبه طنز داشت و من پیاز داغشو زیاد کردم!:))
درباره این سایت